**********

อักษร

,,,

สี colorสี หมายถึง แสงที่ตกกระทบวัตถุแล้วสะท้อนเข้าสู่ตาเราทำให้มองเห็นวัตถุเหล่านั้นเป็นสีต่าง ๆ ตามคุณลักษณะของแสงสะท้อนมิติการใช้สีในการออกแบบ• มิติ..สีโทนร้อน/สีโทนเย็น• มิติ..สีกลมกลืน/สีตัดกัน• มิติ..สีมืด/สีสว่างการใช้สีในการออกแบบมิติ..การใช้สีโทนร้อน/สีโทนเย็นสีโทนร้อน ตื่นเต้น รุนแรง โดดเด่นสีโทนเย็น ร่มรื่น ปลอดภัย เป็นกันเองการใช้สีในการออกแบบมิติ....การใช้สีกลมกลืน/สีตัดกันสีกลมกลืน นุ่มนวลอ่อนหวาน เป็นกันเอง พวกเดียวกันสีตัดกัน ตื่นเต้น ขัดแย้ง ลึกลับ จริงจัง แข็งแรง อันตรายการสีในการออกแบบมิติ.. มิติการใช้สีมืด/สีสว่างสีมืด มั่นคง ลึกลับ เข้มแข็ง จริงจัง ลดปริมาณพื้นที่สีสว่าง เปิดเผย กว่างขวาง เป็นกันเอง เพิ่มปริมาณพื้นที่เส้นLineเส้น เป็นองค์ประกอบที่มีรูปลักษณะเป็นรอยยาวต่อเนื่องกันหน้าที่สำคัญของเส้นคือการแสดงทิศทางลักษณะของเส้นจำแนกได้ 2 กลุ่มคือกลุ่มเส้นตรงและกลุ่มเส้นไม่ตรงกลุ่มเส้นตรงเส้นตรงตั่งฉาก ให้ความรู้สึกมั่งคง สง่าเส้นตรงแนวนอน ให้ความรู้สึกสงบเงียบ ราบเรียบเส้นตรงเฉียง ให้ความรู้สึกรวดเร็ว ไม่มั่นคง ไม่แน่นอนกลุ่มเส้นไม่ตรงเส้นโค้ง ให้ความรู้สึกนุ่มนวล อ่อนหวานเส้นคด ให้ความรู้สึกสับสน งุนงง กังวลเส้นซิกแซก ให้ความรู้สึกรุนแรง ไม่ไว้ใจ ตื่นเต้นพื้นผิว TEXTUREพื้นผิวเป็นองค์ประกอบที่ให้ความรู้สึกสัมผัสด้านนอกสุดของวัตถุสิ่งของพื้นผิวมี 2 มิติ1. มิติพื้นผิวเรียบ/พื้นผิวขรุขระ2. มิติพื้นผิวด้าน/พื้นผิวมันวาวการใช้พื้นผิวกับการออกแบบพื้นผิวเรียบ ให้ความรู้สึกมีระเบียบ จริงจัง เป็นทางการพื้นผิวขรุขระ ให้ความรู้สึกหน้ากลัว ลึกลับ ขบขันพื้นผิวด้าน ให้ความรู้สึกเป็นกันเอง สบายๆ เฉื่อยชาพื้นผิวมันวาว ให้ความรู้สึกตื่นเต้น รวดเร็ว ฉาบฉวย

การเขียนตัวหนังสือโดยการใช้เส้น

เป็นการเขียนตัวอักษรโดยการใช้เส้นให้เกิดความรู้สึกเช่น เกิดความน่ากลัว ความรัก ความอ่อนโยน ความแข็งแกร่ง ความนุ่มนวนดั่งเช่นในภาพ 1.เส้นตรง เนื้อหาที่เกียวกับความมั่นคง,แน่นอน,แข็งแรง,บึดบึน ดั่งขอความที่ว่าทหาร กำแพง 2.เส้นโค้ง เป็นเนื้อหาที่เกียวกับความอ่อนโยน,ความรัก,นุ่มนวนระเอียดอ่อนดั่งเช่นคำว่าน่ารักดังภาพ 3.เส้นซิกแซก เป็นเนื้อหาที่สันสนน่ากลัวหวาดเสียวดั่งคำว่า กลัวผีดั่งภาพ 4.เส้นปะ เป็นเนื้อหาท่ไม่แน่นอน,อ่อนโยน,ไม่เป็นทางการ

กระรอกเก่งกระต่ายดี

ชายป่าใกล้ทุ่งกว้างเวิ้งสุดสายตา คือแนวไม้สูงใหญ่แผ่กิ่งก้านและใบหนา จึงกลายเป็นร่มเงาอย่างดียามแสงแดดแผดจ้า เป็นที่หลบภัยในขณะมีพายุ และเป็นที่ๆมีบริเวณสำหรับอาบแดดรับไออุ่น เพื่อบรรเทาความหนาวเย็นในยามเช้า ดังนั้นจึงทำให้สัตว์ป่าทั้งหลาย ต่างอพยพมาพำนักอาศัยกันเป็นจำนวนมากมาย ณ ที่นั้น ยังมีกระต่ายครอบครัวหนึ่ง อาศัยอยู่ในบ้านโพรงไม้ โดยพ่อแม่กระต่ายครอบครัวนี้ ชอบทำแต่ความดี มีจิตใจเมตตาและช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยากเสมอ "ลูกรัก จงจำไว้ว่า ค่าของคนอยู่ที่การกระทำความดีนะลูก"แม่กระต่ายกล่าวอย่างอ่อนโยน ก่อนที่ลูกจะออกเดินทางไปโรงเรียนในช่วงปลายภาคเรียน......... บนคาคบไม้ ยังมีกระรอกอีกครอบครัวหนึ่ง ปลูกบ้านอาศัยอยู่ โดยพ่อแม่กระรอกครอบครัวนี้ มีความเฉลียวฉลาดมาก แต่ก็มีนิสัยชอบใช้ความฉลาดของตน คอยเอารัดเอาเปรียบผู้อื่นตลอดเวลา "จำไว้นะลูก เรียนหนังสือให้เก่งเข้าไว้ อนาคตจะได้สดใส"พ่อแม่กระรอกปลูกฝังลูกทุกวันก่อนไปเรียน.......ลูกกระต่ายกับลูกกระรอก มักจะออกจากบ้านเดินไปโรงเรียนพร้อมกันทุกวันและทุกครั้งที่พบกัน ลูกกระรอกก็จะใช้เล่ห์เหลี่ยมหลอกลวงว่าตนไม่สบาย เพื่อจะได้ขี่หลังลูกกระต่ายไปโรงเรียนเสมอ

ต่อ1

วันนี้ก็เช่นกัน ลูกกระรอกแกล้งโอดครวญว่าปวดท้อง ลูกกระต่ายใจดี ฟังแล้วก็สงสาร จึงยอมให้ลูกกระรอกขี่หลังไปโรงเรียนอีกตามเคย ครั้นถึงโรงเรียน ลูกกระรอกก็กระโดดแผล็วลงจากหลังลูกกระต่าย แล้วเดินจากไป โดยไม่มีแม้แต่เอ่ยคำว่า "ขอบใจ" ส่วนลูกกระต่ายก็ไม่ว่าอะไร กลับดีใจเงียบๆ ที่ได้ช่วยแบกลูกกระรอกมาส่งถึงที่หมาย....ตกเย็น "ผลการเรียนเป็นอย่างไร สอบได้ที่เท่าไหร่" พ่อกระรอกถามลูก "ก็ที่หนึ่งอีกตามเคย เบื่อจริง ๆ ได้ที่หนึ่งติดต่อกันหลายครั้งแล้ว" พูดพลางยักไหล่ "แล้วไอ้ลูกกระต่ายในโพรงใต้ถุนบ้านเราล่ะ" แม่ถามบ้าง "สอบได้ที่สุดท้าย มันโง่จริง ๆ เมื่อสักครู่ ลูกแกล้งขาเจ็บมันยังแบกมาส่งจนถึงบ้าน" ทั้งพ่อแม่และลูก ต่างหัวเราะให้กันอย่างมีความสุข ส่วนที่โพรงกระต่ายในเวลาใกล้เคียงกัน "เป็นไงบ้างลูก ไปโรงเรียนวันนี้มีเรื่องอะไรเล่าให้แม่ฟังบ้างล่ะ" แม่กระต่ายถาม ซึ่งคำตอบของลูกกระต่าย นอกจากจะเล่าเรื่องที่ช่วยลูกกระรอก ทั้งขาไปและขากลับจากโรงเรียนแล้ว ก็ยังเล่าถึงเรื่องช่วยเพื่อน ๆ รดน้ำในแปลงผักอีกด้วย "ดีแล้วลูก แล้วผลการเรียนล่ะ"ผู้เป็นพ่อถามบ้าง " ได้ที่สุดท้าย " ตอบพลางก้มหน้าและตาเศร้า "อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิลูกรัก เชื่อพ่อเถิด ลำดับที่สอบได้นั้นไม่ใช่ลำดับของความดีเลว" ผู้เป็นพ่อกล่าวปลอบใจ....

ต่อ2

วันเวลาผ่านไป ยิ่งนานเท่าไหร่ก็ยิ่งทำให้ลูกกระรอกมีเพื่อนน้อยลง ในขณะที่ลูกกระต่ายกลับมีเพื่อนมากขึ้น ๆ ถึงกระนั้นลูกกระต่ายก็รู้สึกหวั่นไหว ที่ผลการเรียนของตนไม่ดีขึ้นไปจากเดิม จนคุณครูช้างต้องกล่าวตักเตือนอยู่เสทอว่า หากปลายปีนี้สอบได้คำแนนไม่ดีขึ้น จะต้องตกซ้ำชั้นแน่นอน "ครูรู้ว่าเธอเป็นเด็กดี แต่ความดีมีคะแนนให้ไม่มากนัก หวังว่าเธอคงจะเข้าใจนะ" ครูช้างพูดอย่างเห็นใจ.... แล้วเวลายามเย็นก็มาถึง ลูกกระต่ายกับลูกกระรอก ก้เดินทางกลับบ้านเหมือนเช่นทุกวัน ต่างกันแต่ว่า เย็นวันนี้ ลูกสัตว์ทั้งสองต่างมีใบหน้าที่เศร้าซึมปานๆกัน "ฉันอยากเป็นคนดีอย่างเธอ จะได้มีเพื่อนเล่นมากๆ" ลูกกระรอกสารภาพ "แต่ฉันอยากเรียนเก่งอย่างเธอ จะได้ไม่ต้องเรียนตกซ้ำชั้น" ลูกกระต่ายเปิดเผยความในใจ ทั้งสองปรับทุกข์กัน แล้วในสุดก็ตกลงกันว่า ลูกกระต่ายจะช่วยสอนวิธีทำความดีให้ลูกกระรอก ส่วนลูกกระรอกก็จะสอนวิธีการเรียนหนังสือให้เก่งกับลูกกระต่ายเป็นการตอบแทน จากนั้นไม่นานลูกระรอกผู้ว่าเหว่ก็มีเพื่อนมากขึ้น ในขณะที่ลูกกระต่ายก็เรียนหนังสือดีขึ้นกว่าเดิม "ขอให้พวกเราจงจำไว้ว่า การเรียนเก่งอย่างเดียวนั้นไม่เพียงพอ แต่จะต้องเป็นคนดีด้วย จึงจะเป็นคนที่สมบูรณ์ และเช่นกัน การมีแต่ความดีโดยขาดความเก่ง ก็จะทำให้หนทางที่จะประสบความสำเร็จ ในอาชีพน้อยลง จึงขอให้พวกเราดูการปรับปรุงแก้ไขตนเอง ทั้งของลูกระต่ายและลูกกระรอกเอาไว้ให้จงดี" ครูช้างพูดขึ้นในวันประกาศผลสอบว่า ทุกคนสอบได้ทั้งหมดซึ่งเพื่อนๆต่างแสดงความดีใจ และปรบมือให้กับลูกระต่ายกับลูกกระรอกด้วยความชื่นชม